Behalve die lab-man, wist Mr. Mwanamambo (DDH) er ook 't een en ander van, omdat hij die avond in 't café had gezeten. De politie zou een stel jonge kerels op het spoor zijn die een vrouw in de bush hebben vermoord en haar 'private parts' .... de schaamlippen enzo, afgesneden zouden hebben. Die zouden dus nu bij ons in het lab in de vriezer liggen.
Hmmmm, enigzins macaber, niet? Dit wordt vast ook een fantastisch verhaal in een van de Zambiaanse kranten, als het uitlekt.
Volgens Naomi en anderen is dit een jaarlijks wederkerend fenomeen. Zo in de natte tijd, wanneer men zich goed kan verstoppen in de bush en de velden, misschien ook wel speciaal rond kerstmis - mensenhart of -vagina op het kerstmenu? - dan is niemand hier veilig in de schemering of 's nachts buiten alleen. Ieder jaar worden er meisjes, vrouwen maar ook mannen vermoord om daarna vervolgens hart en 'private parts' uit te snijden. Deze zouden dan voor miljoenen verkocht worden aan dealers, die ze dan weer zouden doorverkopen aan de Indiers in Lusaka. Veel van de businessmen hier zouden dealers zijn, met name diegene die in de schoenenbranche werken - schoenverkopers op de markt.
Het lichaam van het meisje van 14 jaar werd afgelopen donderdag gevonden. Tussen Kaoma en Kaoma Ndonga (Kaoma Bridge - zo'n 8 km hier vandaan) in de velden, daar waar Naomi's neef, Boaz, een van mijn nachtwakers, en haar moeder hun akkers hebben. Zij waren in 't veld aan het werk toen de politie met de daders, twee jonge broers, naar de plek des onheils gingen. Het lichaam schijnt vreselijk te zijn toegetakeld, aldus Naomi, met het afgehakte hoofd tussen de benen gelegd, ogen uitgestoken, en al in een gevorderd stadium van ontbinding. Iedereen zei me dat ik wel een postmortem verzoek zou krijgen. Het hart zou zoek zijn .... Maar tot op heden heb ik niets gehoord. Mogelijk wordt daar toch vanaf gezien, onze lijkenkoelkast in het mortuarium is al enkele weken 'out of order', en wacht een miljoenen (in kwacha's) reparatie.
Nu heb ik dan gehoord dat alleen de genitalia in onze lab-koelkast bewaard worden, en dat het hart mogelijk verkocht was en al in Lusaka. Wat betreft de aangifte zijn er twee versies. Eén is dat de jongens de delen hadden aangeboden aan een man voor 6 miljoen, die weigerde, vervolgens later hoorde dat ze waren verkocht aan een ander, en toen uit jalouzie de zaak aangaf. De andere versie is dat de jongens de delen onder het mom van een 'bush animal' (wildvlees) aanboden, eenmaal getoond de man begreep dat het om 'human parts' ging, en hun aangaf. In ieder geval zou de man zelf nu ook bij hun in de cel zitten.
Je begrijpt, het gonst hier van de roddels en verhalen. Gisteren zou er een lijk van een meisje in Naliele gevonden zijn, zo'n 3 uur lopen hiervandaan. Dat de private parts bij ons in de koelkast liggen lijkt nog niet algemeen bekend. Onze koelkast is in ieder geval nog op slot.
Het verzoek tot postmortem kwam dan toch op maandag, nadat in het weekend de familie van het meisje was getraceerd. Of ik wilde bevestigen of het hart van het meisje er nog in zat of niet? Met een klein pakketje uit onze lab-koelkast in de hand werd ik in een leger-auto naar de Barracks gebracht. Het lichaam zat daar in de nog enige werkzame mortuariumkoelkast van het legerkamphospitaal. Een ziekenhuisje, ooit in betere tijden gebouwd door de Chinezen, dat uit enkel lege zalen en gangen bestaat. Wat verloren vind je er soms nog wat bedden zonder matras, patienten kom je echter niet tegen.
Een paar gevangenen, die al achterin de wagen hadden gezeten, bleken opgetrommeld om te helpen. Een verontrustend voorteken! Bij het openen van koelkast en het uitnemen van de lade gutste een stroom maden in drek over ons heen. De stank was niet te harden. Duizenden maden krioelden op de doeken waarin het meisje was gehuld. Het was een afgrijselijk schouwspel, het lichaam was zodanig in ontbinding dat huid, vet- en spierweefsel tot op het bot verdwenen waren met uitzondering van de romp. De borstkas was in elkaar gevallen zodat ik niet meer kon uitmaken of het hart inderdaad afwezig was of gewoon weggeteerd. Eenmaal thuis kon zelfs een flinke douche niet de indringende lucht van mij laten afspoelen.
Het verhaal heeft inderdaad de krant gehaald .... zo bemerkte ik op het Ministerie van Gezondheid in Lusaka, waar ik enkele dagen later was.
30 november
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.