De tropencursus vordert - David leert de meest vreemde dingen. In het medische gedeelte zijn PEP-pakketten ter sprake gekomen. Het niet-medische gedeelte ("acculturatie") lijkt zo af en toe bedoeld voor mensen die nog nooit in de derde wereld zijn geweest: na een avondje "Afrikaans koken" is er ook een avondje "Afrikaans drummen" gepland. Het valt nog mee dat de cursus niet op de hei gehouden wordt...
Terug naar het PEP-pakket. PEP, een afkorting die ik even kwijt ben, is te zien als een soort 'morning after' pil voor HIV- infectie. En het gaat dan hier niet om de gevallen waarbij het condoom even vergeten is (Ach, wat heb ik nou te vrezen? Vast geen leuke jongens daar - alhoewel, de houseboy die hij in dienst neemt :-), maar om zogenaamde prikaccidenten. Het schijnt zo te zijn dat iedere arts gemiddeld zo iedere drie jaar een prikaccident heeft: bij bloedprikken, of opereren, raak je ook jezelf, en er vindt uitwisseling van bloed tussen patient en arts plaats.
In Nederland is er voor dat soort gevallen een protocol opgesteld, waarbij de mogelijkheid bestaat om zo snel mogelijk na het accident, binnen zo'n 24 uur, te beginnen met een triple-therapie die ook door HIV-positieven wordt gebruikt om het virus te bestrijden. Er is nog wetenschappelijke basis voor (een dubbelblind test is hier niet zo vreselijke ethisch), maar het vermoeden bestaat dat dat de kans op besmetting flink verkleind. Als voorbeeld geldt de besmetting van moeder op kind: daar blijkt uit proeven dat het wel degelijk helpt.
Aangezien in Afrika (en zeker het deel waar David heengaat) het aantal besmette mensen vele malen hoger is als in Nederland was er dan ook de vraag of zo'n PEP-pakket in Afrika dan ook niet handig zou zijn. Helaas zijn er wat kleine probleempjes: zo'n PEP-pakket is niet onbeperkt houdbaar, de verzekering betaald zeer waarschijnlijk niet (zeker niet vooraf) en het is daarom niet echt een goede oplossing om iedere arts in Afrika zo'n pakket te geven: te duur en de kans bestaat dat je er een aantal weer moet weggooien. (Ook is er nog een ethisch probleem: stel dat je als arts zo'n pakket in je bureaula hebt liggen. Jij en een nurse worden allebei gesneden. Wat dan? Of alleen de nurse? En, als je zo'n pakket te dicht bij hebt, is er dan niet het gevaar dat je te overhaast besluit er mee te beginnen?) Een slimmere oplossing zou daarom ook zijn om met een aantal artsen een pakket te delen.
Nieuw probleem: Afrika is groot, en je naaste collega zit op uren van je af. En je moet ook weer niet te lang wachten met beginnen. Nieuwe oplossing: leg op de ambassade (en mogelijk nog een paar punten) een pakket. Die punten moeten dan in redelijke tijd bereikbaar zijn. Dit geeft de mogelijkheid even tot je "senses" te komen. Mocht de afstand op het randje zijn, kan je wel eventueel al één van de medicijnen uit de cocktail zelf hebben, om daar mee te beginnen.
Om een lang verhaal kort te sluiten: bij al deze goede ideeën was het nog maar de vraag of BuZa, die over dit onderwerp nog geen officieel standpunt hadden, wel wilden meewerken. Die vriendelijk mevrouw bij BuZa die David's contactpersoon is, was niet altijd even coöperatief... Maar tot onze verbazing vond ze het een goed plan, en is het nu zaak een arts te vinden die zo'n pakket wil voorschrijven.
29 november, wordt vervolgd
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.