Vallen!!!! Ondanks menig oplettende ouder, die veelal ook het klimmen heeft verboden, vallen er dan ook veel kinderen uit de boom .... Dat levert een aardige oogst voor het ziekenhuis.
Het eerste slachtoffer dat ik mocht verwelkomen lag al voor mij klaar op de operatietafel toen ik die donderdag vanuit Lusaka met het vliegtuigje van Prof. Jellis aankwam. Mijn belgische collega, had de diagnose die ochtend al gesteld, maar toch maar even gewacht tot ik kwam. De avond ervoor was de jongen gevallen, had z'n pols gebroken, maar ook wel wat buikpijn. Bij de ochtendronde viel die opgezette buik wel erg op, en met een naald in de buik was de diagnose gesteld - inwendige bloeding - verdenking gescheurde milt. Een situatie die al snel tot de dood kan leiden, binnen een paar uur, je hebt immers maar zo'n 4-5 liter bloed, en een milt kan bloeden als een rund.
Ala, na een welkomskus hier en der, wat water over m'n gezicht, schoof ik aan in de operatiekamer. Als met een soort soeplepel gieterden we het bloed uit de buik in een lege infuusfles waarna het rustig via de arm weer in de bloedbaan werd gebracht ... de milt kwam in zicht ... en na enig geharrewar, na twee eerdere miltverwijderingen hier voel ik me al heel ervaren, kwam de milt er uit. Het bloeden was gestopt en de buik werd gesloten. Nu, een week later, gaat 't prima met hem.
Behalve de vele gebroken polsen, armen en benen - allemaal wel begrijpelijk - werd me enkele dagen terug toch wel iets heel raars voorgeschoteld. Op het briefje van de Clinical Officer voor mij, 't was avond, stond of ik wilde komen voor een kind met 'sustained severe injuries'. Ik zag al een gebroken schedel met de hersenen eruit voor m'n ogen. Nee, daar lag een snikkend meisje van 10 op de onderzoekstafel, zo op het oog echt niets gebroken. Wat was er aan de hand? Ja, ze was gevallen uit de mangoboom, waarbij een tak zich tussen haar benen, in haar schede doordrong. Haar oudere zusje zou deze eruit gehaald hebben, maar daarna begon het heftig te bloeden. Moeder en vader waren er niet bij ... een ander kind uit hetzelfde gezin lag al in het ziekenhuis. En het broekje (onderbroekje) ... kon ik dat te zien krijgen? ... nee, ze zou geen onderbroekje gedragen hebben. Gut, tja, 't kan wel.
Nadere inspectie gaf een lelijke scheur te zien van het perineum en een van de schaamlippen, die ik gehecht heb. Nogmaals probeerde ik te achterhalen of er niet iets anders gebeurd was ... Maar de moeder leek geen twijfel te hebben. Je valt uit de boom met een 'tak' in je kruis. Geloven doen ze hier allemaal graag, maar er naar handelen ... daar heb ik zo wel m'n bedenkingen over.
19 november
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.