Huisman

Na twee weken echte vakantie nu twee weken huisman in 'wild west' Kaoma. De eerste taak die ik ter hand kon nemen was het scheppen van enige orde in de chaos. Het huis was nog niet af - de keuken was dan wel bijna in zijn geheel geschilderd, de woonkamer leek nog nergens op. Zelfs de ceiling boards waren nog niet gearriveerd - en Brian, de aannemer had alvast wat smoezen klaar. (Nu ik dit schrijf zit het plafond er eindelijk in, maar lijkt het er niet op dat ik woonkamer in een geschilderde staat zal aanschouwen voor mijn vertrek; het gaat hier toch allemaal in een ander tempo...) In de afgelopen zes maanden waren de werkkamer en de slaapkamer langzamerhand in een steeds grotere chaos beland, omdat dan weer deze, dan weer die verhuisdoos even nodig was.

Na twee dagen opruimen, reorganiseren, en het in elkaar zetten van de opgestuurde IKEA ladenkast (onder grote belangstelling van Lackwell, tuinman en manusje-van-alles, die nog niet eerder zoiets had gezien) konden slaapkamer en werkkamer bewoonbaar worden verklaard. De volgende taak die ter hand genomen moest worden was het aanleggen van voldoende stopcontacten en dergelijke in de keuken. Door een defecte 'cooker unit' (een soort superstopcontact, geschikt voor zwaar gebruik) was er eigenlijk geeneen stopcontact aanwezig, en zaten de meeste apparaten via verlengsnoeren aan een stopcontact in de woonkamer. Omdat hier geen centrale zekeringkasten worden gebruikt, heeft normaal gesproken iedere stekker z'n eigen fuse. Alle apparaten hadden echter nog steeds hun 'Nederlandse' stekkers, dus meer dan apparaat tegelijk aan en de fuse van het verlengsnoer zei 'ploep'. Niet echt handig.

(De lamp gaat vervaarlijk knipperen en de CD-speler houdt ermee op - kennelijk zijn meer mensen erachter gekomen dat er weer power is... Na een paar minuten lijkt alles weer in orde)

Kaoma is dan wel een districtshoofdstad, echt veel kan je er niet krijgen. Ik was dan ook prettig verrast dat opbouwstopcontacten en stekkers verkrijgbaar blijken te zijn (muurverf en kroonsteentjes daarentegen weer niet). Kaoma lijkt een overdaad aan slagers te hebben (ik tel zo tien gebouwen met 'butchery' op de gevel), maar later blijkt dat de meeste niet meer in business zijn. Op de markt, een levendig spektakel waar ik nog steeds niet helemaal aan gewend ben, zijn vooral gedroogde vis, kool, rape, tomaten en uien verkrijgbaar. Alle kraampjes netjes gesorteerd op soort handelswaar, met alles vervolgens in mooie stapeltjes. Als je bijvoorbeeld twee stapeltjes van vier tomaten koopt krijg je er meestal nog wel een kleintje bij. Vorige week was er zelfs versige vis (moet van ver komen) en uiteindelijk bleek dat we voor twee 'pin' (2000 Kwacha, ca 2 gulden) niet twee vissen kregen, maar een hele zak vol. Zonder koelkast zal die vis toch zo snel mogelijk weg moeten... (gelukkig is de net gearriveerde vriezer erg goed, en is na een dagje zonder stroom het meeste nog wel bevroren).

De titel is overigens wat misleidend: een echte huisman ben ik niet, kan ik niet zijn, want daarvoor loopt er toch teveel personeel rond :-). Zo is daar Naomi (nu een weekje vrij) die voor het huishouden zorgt en met interesse toekijkt als je wat nieuws aan koken bent. Dan zijn er Stanley en Lackwell, officieel 'day watchmen', maar tegelijkertijd ook tuinman en manusje-van-alles (ook als je dat eigenlijk niet wilt: ik had nog geen schop in de grond gestoken om een goot te graven voor een electriciteitskabel, of Lackwell had ook een schop gepakt). Overigens bleek vandaag dat ik nu met Naomi vrij, ook de afwas niet hoef te doen: door watergebrek had ik het nog even uitgesteld, bleek Lackwell het inmiddels gedaan te hebben. Zucht.

In deze periode lopen er overdag dan ook nog zo af en toe een schilder en een timmerman voorbij (maar die zijn soms als je dat niet verwacht opeens weer verdwenen om ergens anders wat aan een klus te doen). 's Avonds en 's nachts wordt het huis ook 'bewaakt' door een watchman: hoe effectief ze zijn als er daadwerkelijk wat gebeurd weet ik niet, maar ze zijn in elk geval veel beter in het aansteken van een houtskoolbrander dan wij dat zijn.

Iedereen is even vriendelijk, maar iedereen is ook wel 'onderdanig'. Alles wat ze gaan doen wordt gemeld, en als ze een schroevedraaier nodig hebben komen ze er om vragen (want de schroevedraaier zit in de gereedschapskist in de kast in de hal...) Dit alles draagt toch bij aan het al aanwezige ongemakkelijke gevoel. Bij tijd en wijlen voel ik me net zo'n koloniaal die nergens een vinger voor hoeft uit te steken. Het zal wel wennen, maar nu nog even niet.