Bij het benzinestation gevraagd of er een toilet was. Ik word naar binnen verwezen, maar zie slechts een deur met 'Out of order' erop. Nogmaals vragen bevestigd dat ik toch echt die deur moet hebben. Inderdaad bevindt het toilet zich daarachter en lijkt verre van out of order te zijn.
Eenmaal in Lusaka, blijf ik in de auto wachten, terwijl David een aantal boodschappen doet. De deuren van binnen uit op slot, want Lusaka is niet overal de vriendelijkste van steden, en een tas is op een kruispunt zo uit de auto gejat. Bij een van de stops is er een vriendelijke jongeman die helpt bij het inparkeren. Eenmaal ingeparkeerd is snel duidelijk dat deze "self appointed parking attendant" niet zal verdwijnen voordat hij een bijdrage voor de moeite heeft gekregen. Deze zal hij uiteindelijk ook krijgen, maar pas nadat 'ie ook geholpen heeft bij het weer wegrijden. In de tussentijd zit ik in de auto terwijl David aan het shoppen is. Niet dat je daar de auto voor uit hoeft, want ik krijg onderwijl ook van alles aangeboden: een voetbal, lucifers, bananen, sinaasappels, scheermesjes, een gootsteenontstopper... De 'parkeerwacht' probeert zijn salaris wat te verhogen door een stel bedelaars bij de auto weg te jagen.
Wat later, dit keer op een parkeerterrein van de Citibank (lekker rustig...) kan ik me verbazen over het feit dat het ruim een uur duurt voordat David een cheque van 500000 kwacha heeft geïncasseerd (duizend kwacha is circa een gulden; er bestaan nog muntjes van 10 en 20 kwacha, maar die worden nauwelijks meer gebruikt, laat staan de onderverdeling van kwacha in 100 ngwee). Het tempo is hier overal wat lager...
Stoplichten worden hier (in elk geval buiten het centrum) nog aangekondigd met een bordje "Robot ahead". Ook de overige verkeersborden lijken al een tijdje geleden neergezet te zijn.
De rest van de middag even wat bijgeslapen in het hotel (met een mooi uitzicht vanuit de kamer op de 7e verdieping; Lusaka heeft niet vreselijk veel hoogbouw). 's Avonds waren we uitgenodigd om te komen eten bij Rik Peeperkorn (de sectorspecialist gezondheid van de ambassade). Na nogal wat gedwaald te hebben om het huis te vinden (nooit denken dat je wel een kortere route kent...) wordt het hek opengedaan door een man met een baret die wat militaire trekjes heeft. Het is slechts de bewaker, een noodzakelijk kwaad (goed?) in Lusaka. David bezweert me dat zijn nachtwaker lang zo indrukwekkend niet is...
Wat me tot nu toe uitstekend is gelukt, gaat vanavond fout: natuurlijk moet er voetbal worden gekeken. Een Zuidafrikaanse televisiezender zendt alle wedstrijden uit. Het is Engeland - Argentinië, en gelukkig wordt mijn aangeboden hulp bij het bouwen van de Eiffeltoren met Duplo-stenen gewaardeerd. Aanstaande zaterdag (de wedstrijd Nederland - Argentinië) zitten we in Luwingu, een plaatsje waar waarschijnlijk geen televisie aanwezig is (al heeft Kaoma dus wel een inwoner met een satellietschotel, die goede zaken doet met zijn geïmproviseerde 'theater', dus je weet m\ aar nooit).
Vanavond kan ik me ook voor de eerste keer uitleven in mijn kruistocht tegen dat gezeur van die Nederlanders hier in Zambia die steeds lopen te klagen dat het hier zo koud is. Tsjonge jonge - het is hier nu hartje winter en terwijl het overdag zo een graad of 25 is (wat op dit moment in Nederland in de zomer best wel bijzonder is) kan het hier 's avonds wel een paar graden boven nul worden! Oei. Niet iets dat een overhemd niet verhelpt, maar daarvan kan je de koukleumen niet overtuigen. Ik kijk nu al uit naar september, wanneer het hier 's avonds lekker warm is, maar waarschijnlijk overdag weer veel te heet. Tot die tijd geniet ik maar van het mooie weer hier...
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.