Uiteindelijk hebben we het toch allemaal staan inpakken, maar als je het op de lijst van de verhuizer ziet staan heeft het toch iets onwaarschijnlijks. Het is veel. Nu is 11 kuub ook veel, dus veel zorgen maakten we ons niet echt. David sprak nog wel even van zijn opperste verbazing vroeger, bij zijn co-schappen in Tanzania, hoeveel rotzooi die artsen toch meenamen. Ging je naar de tropen, was het toch normaal dat je je op z'n minst enigszins aan het land aanpastte. En een televisie, dat hoorde daar toch niet bij. Hij, met een minimum aan spullen, hield het daar toch ook prima uit?
... doos boeken, doos boeken en kleding, schilderij, 2 persoonsmatras (huh? meer een twijfelaar), strijkplank, koelkast, tapijt, twee dozen glaswerk, wasmachine, bedbank, fiets, doos gereedschap + kleed, printer, drie dozen linnengoed, stereoinstallatie, doos boeken, doos CDs + linnen, doos medische apparatuur, doos linnen, speciekuip (o ja, die was zo handig, die was al maanden tevoren aangeschaft :-), twee dozen drank, doos gereedschap (weer een?) + slaapzak, doos gereedschap, tent, rugzak, doos keukenspullen, doos kleding, doos kampeerspullen...
Maar nu hij zelf als arts daarheen ging, was enige nuance natuur lijk wel op z'n plaats. Als co-assistent ga je maar voor korte tijd (in Kaoma komen overigens ook co-assistenten - David's opvolger voor zijn opleidingsplaats in Zoetermeer heeft er ook al eerder gezeten - die co-assistenten krijgen trouwens van het AMC wel al meteen een PEP-pakket mee) en als arts zit je daar toch al gauw een paar jaar. Dan is het toch niet meer dan normaal dat je enige luxe meeneemt, niet? Als al die spullen echter in de kamer staan, is het moeilijk schatten of dat nou wel in elf kuub past...
... doos boeken, doos voorraad, schoffelsteel, kookplaat, koelbox, twee dozen boeken, doos keukenspullen, paraplu, ventilator, klapstoel.
Omdat er in die lange lijst toch nog wel dingen zouden ontbreken, leek het wel handig als niet de volle elf kuub gebruikt zou worden: er is een eenmalige nazending mogelijk, binnen een half jaar, voor dat deel van de elf kuub die je niet gebruikt had. De verhuizers zouden alle spullen weer uit de dozen halen, en zo optimaal mogelijk opnieuw in de kratten inpakken die in de scheeps container gingen. Pas daarna zou bekend zijn hoeveel vracht het nou werkelijk was.
Enige weken nadat de verhuizer was geweest kwam de verlossende brief: nadat alles opnieuw was ingepakt, was het een grand total van 7.8 kubieke meter geworden. Phew! Er kon nog voor maar liefst 3.2 kuub nagezonden worden :-)
Flash forward naar eind december: de studeerkamer ligt bezaaid met boeken, boeken, papieren, een waterfilter, en allerhande ander spul dat als vliegbagage mee moet. Tot onze schrik wegen de koffers ieder al 5 kilo, terwijl er een bagagelimiet van 30 kilo is... Nu moeten we zelf schiften, opruimen en inpakken. Uiteinde lijk lijkt het te passen in twee koffers (eentje essentieel, eentje nice-to-have-with-me), een grote weekendtas (met dat waterfilter bijvoorbeeld), een fors stuk carry-on luggage en de laptop. De weegschaal wordt er bijgepakt: al met al valt het nog mee: slechts 25 kilo overgewicht voor de limiet van 30 kilo. En nu maar hopen dat ze niet zo moeilijk doen als je business class vliegt...
30 december, wordt vervolgd
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.