Ik hou me tijdens dit soort periodes op de been met de gedachte dat het eerste half jaar het moeilijkste is: alleen e-mail en af en toe aan de telefoon. Het tweede half jaar is veel rooskleuriger - ik ben van plan daar twee maal een maand heen te gaan, en David daar tussenin een maand naar Nederland. Dan blijven er twee stukjes van 6 weken over, en dat is zeker wel te doen.
Maar het jaar daarna? Natuurlijk, vrije dagen zat - aan het eind van het jaar toch waarschijnlijk nog 3 weken over, samen met de negen van volgend jaar. En ook David zal een keer extra deze kant uitkomen. Dan zouden er vier perioden van twee maanden "zonder" zijn. Wilde plannen schieten af en toe door mijn hoofd - huisman spelen in Zambia? Het gevoel van afgrijzen om lange tijd eigenlijk niks te doen te hebben, anders dan een beetje koken houdt het andere gevoel (dat voor hem :-) aardig in evenwicht. Eerst maar eens een maand daar gaan zitten, daarna is een verstandiger oordeel mogelijk (nog los van de vraag of er in dit soort zaken wel verstandige oordelen mogelijk zijn - het zou fijn zijn als alles rationeel af te handelen is :-)
Gelukkig is er voldoende communicatie mogelijk: gemiddeld een keer per week bellen, een half uurtje of zo, en daarnaast email. Dat gaat nog wat schoksgewijs. Het leuke eraan is toch dat ik iedere ochtend met spanning in m'n incoming mailbox kijk, om te zien of er nog berichtjes zijn (en dan bedoel ik niet de junkmail waarin mij bijvoorbeeld vrouwen uit Rusland worden aangeboden...) Juist omdat verbinding maken niet altijd lukt, zijn het vaak een aantal mailtjes per keer. Het levert soms ook interessante mailtjes op waarin niet veel meer staat dan "Wauw! Ik heb verbinding. Even gauw een berichtje versturen!"
Daarnaast zijn er ook nog wat onhandigheidjes met de computer: het heeft even geduurd voordat ik gevonden had waar je moest instellen dat Windows het blijft proberen als de lijn in gesprek is, zodat je niet er continu bij hoeft te blijven zitten. En rare foutmeldingen over netwerkprotocollen zijn zo op afstand ook al niet eenvoudig op te lossen...
Als ik het vorige stukje er nog eens op nalees, en dan zie wat ik nu net geschreven heb, komt het toch wel allemaal negatief over... Terwijl deze maand snel genoeg voorbij is gegaan, ik genoeg dingen te doen heb, sommigen waarvan ik een tijd niet aan toegekomen was. En er zíjn zelfs dingen die ik weer ongegeneerd kan doen - geen David die er opmerkingen over maakt (restjes weggooien) en geen David die het moeilijk maakt (uitslapen bijvoorbeeld)... Geen dag gaat voorbij zonder dat ik aan hem denk, maar wel met een glimlach tegenwoordig.
6 februari, wordt vervolgd
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.