Ik vond dat ik na meer dan een half jaar puffen (tegen astma) toch wel mocht stoppen. Maar, God straft meteen ... ik zit nu flink hoestend achter de computer. Bijna was ik vandaag naar (mogelijk) Nederland gevlogen. De afgelopen dagen was ik doodziek met hoofdpijn en koorts. Malaria dus, zou je denken. En dat terwijl ik Lariam slik (maar goed, het is me in januari dit jaar ook overkomen). De dikke druppel was negatief. Een paar uurtjes later werd ik echt onwel. Bij een poging om te braken zakte ik in elkaar. Toen direct maar met een antimalaria-kuur begonnen (artemether). De nacht was hel ... met hoge koortsen en natte lakens. De volgende dag dacht ik dat het relapsing fever was (de nummer twee op hier, die je overigens ook in een dikke druppel moet kunnen vinden). Opnieuw een dikke druppel laten doen die opnieuw negatief was. Sinds Biko, de hond van Grainne (een van de artsen uit Senanga die niet weg is), hier een paar weken is had ik af en toe wel een "tick encounter" gehad. Toch maar met de behandeling gestart omdat ik onze lab-jongens nu eenmaal niet zo goed vertrouw, en de mortaliteit van onbehandelde relapsing fever zo'n 10% is. Bovendien heeft doxycicline ook een malaricide werking, dus dat is nog mooi meegenomen.
Naomi kreeg 't ook op haar heupen mijn onrust en begon spontaan Lukulu (Hermelijn) te bellen. Eenmaal Hermelijn aan de lijn was een redder voor mij weer in zicht ... "er zou zeker een dokter uit Lukulu de volgende dag naar Kaoma komen". 's Nachts brak me weer 't zweet en begon ik diep te twijfelen aan de werking van artemether. Hoewel artenam, het zusje, in het verleden zijn diensten absoluut bewezen had, had ik niet eerder artemether gebruikt. Daar bovenop bleek dit kuurtje ook nog eens uit China te komen, het land dat Zambia oa bijvoorbeeld ook van deursloten voorziet met niet meer dan zo'n 20 verschillende sleutels (zo past mijn huissleutel op, geloof ik, 3 deuren in het ziekenhuis).
Woensdag namiddag kwam Hans, ik nog steeds met 39.5 oC in bed, met een ParaSight op zak. Dat is een soort malaria-antistoftest (het test bepaalde antilichamen die op de geinfecteerde erythrocyt verschijnen), een eenvoudig en nog redelijk nieuw testje die je als reiziger zelf mee kan nemen. Nou, die was ook negatief. Vier dagen koorts, drie dagen pillen .... ik werd aardig gek en het leek me beter om m'n heil maar elders te gaan zoeken. Plannen voor repatriering naar Nederland of Zuid-Afrika werden al gemaakt, Herman werd reeds ingelicht. Maar we besloten ook dat we de volgende ochtend nog eerst naar het AMC zouden gaan bellen om te vragen hoe gevoelig en dus betrouwbaar, die ParaSight test nu eigenlijk is. Die ochtend werd ik, na door suicidale wanen en hemelse hallucinaties gereisd te hebben, wakker zonder koorts. Er was "iets" gebeurd. Een paar uurtjes later deed de koorts nog een zwakke poging waardoor ik me ditmaal niet meer van de streek liet brengen. Wel had ik ondertussen een flinke verkoudheid erbij opgelopen (of is 't toch een longontsteking?? ;-) zodat ook afgelopen nacht me geen rust werd gegund.
[Inmiddels is hij weer op de been, en heeft nog ene paar weken om weer helemaal op krachten te komen voor zijn bezoek aan Nederland :-)]
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.