De dagen ervoor had ik regelmatig hier een discussie met mensen over het nut van nederlandse tropenartsen. Veel verder dan ... "ja, maar, we hebben jullie nodig", en "als er geen nederlandse artsen zullen komen dan zal er helemaal geen arts meer in Kaoma zijn" .. ging 't eigenlijk niet. Mijn tegenvraag, dat de zambiaanse overheid zich tot nu toe nauwelijks heeft gecommiteerd om 't probleem (geen zambiaanse artsen in de districtsziekenhuizen) aan te pakken, en dat Nederland al zo'n 20 jaar artsen stuurt en geen verandering ziet, werd beaamd, maar tegelijkertijd was duidelijk dat niemand gelooft dat de overheid hier zal veranderen.
Sceptisch vertrok ik naar Lusaka, samen met Naomi en Luckwell. Eerst hebben we een nachtje in Lufupa, in 't park, gecampeerd. Een uitje voor hun!! Ze waren nog nooit in een wildpark geweest. De volgende dag, na een ochtend game-drive, vertrokken we naar Lusaka, Luckwell ging er halverwege uit in Mumbwa District, op zoek naar zijn vader (wist ik veel ... zijn vader blijkt maar liefst 3 vrouwen te hebben gehad, z'n moeder was de 2e vrouw en vanwege allerlei ruzies met de andere vrouwen is zij gescheiden en later in Kaoma hertrouwd), van Naomi nam ik afscheid in Lusaka, vanwaar ze verder reist naar Zimbabwe, op zoek naar haar broer en zus die daar nog wonen. Als je naar Lusaka gaat, blijkt dat je wel 1000 dingen tergelijkertijd moet doen. Dus tussen 8 en 10 van hot naar her gereden, om te kijken of ik DDA (dangerous drug act) drugs kon krijgen (morfine en pethidine). Daarvoor moet je vele formulieren invullen, en nog meer verschillende offices bezoeken en stempels in ontvangst krijgen. En die offices liggen dan ook nog eens op verschillende locaties (Old Medical Stores, Ndeke House, New Medical Stores), natuurlijk mag je van geluk spreken als je de desbetreffende officers toevallig ook nog in hun offices vindt. Afijn, in die twee uur had ik 't dus nog niet rond.
Bij de ambassadeur hadden we een uitgebreide en goede meeting. Veel aspecten besproken; de meerwaarde van de nederlandse arts, de rol van de zambiaanse overheid, de crisis in de Health Reforms, de positie van de nederlandse overheid en de behoefte aan die zijde om de waarde van 't programma te kunnen quantificeren en in 'verkoop'-termen te kunnen uitdrukken, strategieen voor de toekomst. Als topper en afsluiting kregen we een buitengewoon goede lunch. De rest van de middag was ik weer gejaagd bezig om m'n lijstje te kunnen afwerken .... solar panels hier, raamknoppen en -schuiven daar, de DDA drugs (toch gelukt), een volle dieseltank (immers, dat lukt ook niet altijd), etc. 's Avonds uit eten met Rik Peeperkorn, de vertegenwoordigers van BuZa en de andere artsen. Bekaf, vroeg naar bed, en ook weer vroeg uit de veren. Om 7 uur vertrokken, met een van de vertegenwoordigers van BuZa, die ook eens zelf wilde zien hoe 't hier in de gezondheidszorg toegaat. We hebben een health centre bezocht en daarna Kaoma District Hospital. Ze was erg onder de indruk, maar ja, wie is dat niet ..... na een bezoek aan het meest verpauperde ziekenhuis van Zambia, met zelden stromend water, geen toiletten en douches, overvolle afdelingen, en in elkaar stortende gebouwen.
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.