Ik had je al verteld dat onze OK-lamp wijlen is; een onvoorzichtige verpleegste heeft tijdens mijn afwezigheid in de nacht nadat Luc een patient gehecht had de lamp omvergestoten, zodanig dat deze in stukken diggelde. Einde OK .....
Erg vervelend, want m'n agenda voor de komende weken zat al aardig vol.
Een oplossing heb ik zo snel nog niet in 't zicht, had Mangango al
gevraagd, maar die krijgen echt hun nieuwe dokter over 2 weken.
14 juli
Had vandaag een baal dag .... Met barstende hoofdpijn thuis. In de loop van
de avond een beetje opgeknapt, dankzij wat bezoekjes hier van zambianen, eerst
de invalide leraar/schrijver, die met een constipatie-probleem zat (hij zit
ook maar de hele dag in die rolstoel), daarna nog de student clinical officer die z'n
maatje moest opbellen, die nu al weer bijna 2 weken in Lusaka rondhangt .... zonder
bericht (hij was met mij meegereisd om hun geld voor levensonderhoud daar te gaan halen).
Afijn, ga nu weer naar bed.
17 juli
Afgelopen woensdag, om half zes net thuis, werd ik geroepen voor een RTA
(road traffic accident). Lopende naar het ziekenhuis zie ik dat het zwart
is van de mensen. Twee grote vrachtwagens laden lichamen uit .... Overal
mensen. Drukte.
Allereerst heb ik dus een paar mensen aangesteld om iedereen het ziekenhuis uit te manouvreren, zodat de verpleegkundigen en alle anderen konden werken. We kregen 19 slachtoffers binnen, waarvan 3 al dood. Veel nurses bleken spontaan te zijn gekomen om te helpen, en het lab en de X-ray man waren gelukkig ook snel ter plaatse. Een truck, volgeladen met houten balken, en daarbovenop ook nog veel mensen was in Namilangi, zo'n 35 km hier vandaan, omver gekieperd. Nota bene bij een shelter waar veel mensen stonden te wachten op een bruiloft. Twee doden waren omstanders die bedolven werden. Onder de vele slachtoffers waren er twee met grote open botbreuken, twee met scheefstaande bovenbenen agv botbreuken, vele gebroken armen en sleutelbeenderen, een arm uit de kom, een meisje met een vrijwel afgerukte arm en een grote open botbreuk van haar rechter bovenbeen, en vele kleinere verwondingen. Het was een gekkenhuis, maar toch liep alles redelijk gesmeerd. Twee nurses liepen alle slachtoffers langs om namen op te schrijven op de opnameformulieren, een nurse liep met mij mee om mijn instructies op te volgen mn tav de pijnbestrijding (ik had zo'n beetje al onze morfine in m'n witte jas zak gestoken), twee nurses sjouwden heen en weer met patienten van en naar de rontgenkamer, en enkele nurses hielden zich bezig met het inbrengen van infusen en behandelen van de kleine verwondingen. Vervolgens kon ik volgens m'n prioriteitenlijst beginnen in de OK. Vier heb ik diezelfde avond geopereerd, twee de volgende dag.
Vandaag een brief geschreven aan de staatssecretaris van Gezondheid, zowel een rapport over de opvang als ook een verzoek om extra medische voorraden. Want die zijn nu behoorlijk 'uitgeput'. Een herhaling op dit moment zou niet meer kunnen. De council secretary (zeg maar, de burgemeester) heeft toegezegd een begeleidende brief te schrijven. Ben benieuwd!
Dit alles had z'n nasleep gister en vandaag. Dat ik de opvang heb gedaan was omdat Luc weer eens twee dagen op supervisie was, en ik z'n dienst dus overnam. Vanavond maar vroeg 't nest in. Morgen rijden we naar Senanga, om Grainne te zien, de Zambezi, de zonsondergang, en om een rontgenapparaat op te halen (de onze is van Mangango, en die willen 't binnenkort terug. Senanga heeft er twee, en wil er wel 1 ruilen voor een Zuurstofconcentrator - wij hebben er 4 en kunnen er dus wel een missen)
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.