Vandaag kon ze ons niet in de steek laten en moest ze mee terwijl wij, ik, Oom Jan, Cora, Ginette en Manou (de twee co's), besloten de paasdienst in de katholieke kerk bij te wonen. Bij de kerk aangekomen bleef ze niet, zoals Bobby voorheen, buiten wachten, maar moest en zou ook naar binnen. Twee keer hebben we een poging gewaagd om haar naar buiten te slepen, maar keer op keer slipte ze weer binnen. Eerst oom Jan, en later ikzelf hebben haar gedurende 3 uur in toom moeten houden, en je kunt je voorstellen hoe lastig dat is. In ieder geval heeft ze niet geblaft, en is ze ook niet wild gaan springen. Nog even was 't spannend, toen aan 't eind we werden verzocht naar voren te treden, zodat iedereen met ons kon kennismaken ..... beter gezegd .... daar werden we tentoongesteld. Ik dacht er onderuit te kunnen komen juist vanwege Zenya, en bleef achterin zitten. Maar oom Jan, op 't podium, kon 't niet laten ook mijn naam te noemen, zodat ik toch wel even moest opstaan, en toen ontsnapte Zenya en rende naar voren. Gelukkig was 't zo vol dat niet veel mensen 't in de gaten hadden .... en wist ik Zenya met zacht maar indringende stem weer terug te roepen.
De Kalabo trip was eerst een schitterende bootreis, met een snelle boot duurt 't dan toch nog zo'n 3 uur. Veel vogels onderweg .... in een landschap dat op de Biesbosch lijkt. Kalabo zelf is relaxed, het ziekenhuis uiteraard veel mooier dan Kaoma en Jelle en Christine wonen ook prachtig. Vlak bij 't water, in een huis dat een flink stuk groter is dan 't mijne. Ze hebben erg mooie maskers uit Angola aan de muur, meer dan 'n meter groot. Esther heeft op en top genoten van alles, de Kuomboka, Kalabo en Kaoma.
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.