Begon allemaal zaterdagochtend, bij 't opstaan al wat misselijk, de gassen uit m'n maag ontsnapten en vonden hun uitweg naar boven ... vieze rotte eieren lucht. Tegen 11 uur begon ik me werkelijk zwak te voelen en ben ik in bed gedoken. In de avond begon het plassen van achter. Een beetje bezorgd heb ik Luc gevraagd om een bloodslide te doen, om toch na te kijken of het geen malaria was. Die was negatief. De nacht was het ergst, afwisselend hoge koorts, boeren, bijna overgeven, en de leegloop in aanvallen ... je voelde het gekolk in je buik, alsof je op een vlot door de "rapids" van de Zambezi ging en als eind- en hoogtepunt de Vic falls bereikte. Prrrrrf!
Zondag alles heel sloom gedaan. Was in dubio of ik de 4 student clinical officers wel of niet zou ophalen uit Mangango, wat ik hun beloofd had. Uiteindelijk toch gedaan, Stanley heeft teruggereden.
Vandaag, maandag, weer gewerkt, en hoewel nog zwakjes ging het redelijk.
Mijn middagprogramma verkort.
Trieste observatie is dat eigenlijk maar weinig mensen zich bezorgd hebben
betoond. Velen zullen het ook niet geweten hebben. Boos ben ik nog op
Michelo, de lab man die dienst had afgelopen zaterdag, en niet verscheen na
m'n verzoek om te komen voor die bloodslide. Helaas is dit de zoveelste
keer dat hij onvindbaar was tijdens zijn dienst.
23 april
Zware week, dat had je al door toen je belde. Ben ondertussen wel beter,
maar nog moe. Vandaag voor eerst weer een gewone warme hap gegeten.
Zoals ik je vertelde was dinsdag een rotdag ... Luc die om idiote redenen boos was, en ook nog eens alle patienten liet doorschuiven naar mij met botbreuken en reposities, zodat ik de hele dinsdagmiddag tot na 6 uur ben bezig geweest. En hij komt het niet eens zelf doorgeven.
Woensdagochtend eerst een begrafenis bijgewoond, van een nurse die hier al een week of twee opgenomen was, met TBC en longvocht (pleura-effusie). Ik had haar frequent gezien, en tot het weekend was haar conditie nog wel redelijk. In het weekend is ze overleden. Zo'n begrafenis van staflid betekent een hoop poespas, veel moet er door de 'werkgever' geregeld worden. Maar het is ook interessant om mee te maken, wat voor rituelen (bijv. papieren bloemen worden in plastic zakjes gedaan, die 'vertegenwoordigers' (waaronder ik) dan op het graf mogen leggen, en die zakjes worden vervolgens met stokjes vastgeprikt. Er werd mooi bij gezongen, in het Lozi. En alle nurses droegen de kist, een mooi gezicht. Luc was er niet bij ... vertelde me later dat hij een hekel aan zulke gelegenheden heeft.
Vandaag weer een vol OK programma, omdat ik bijna alles van de woensdag naar de donderdag moest schuiven (woensdag is in principe volle OK dag). Dus vandaag 2 hernia's (kind en een vrouw dit keer), een ganglion (knobbel in de pols gevuld met gewrichtsvloeistof), een circumcisie (besnijdenis). Hadden eigenlijk nog een derde hernia op het programma, maar we hebben maar 2 sets voor hernia OK's.
Vanmiddag geruzied met Mutuna, de senior CO. Ik had 3 weken terug een rooster gemaakt voor de donderdagmiddag klinische lessen. En deze lessen verplicht gemaakt voor CO's (het gaat er immers om dat zij iets leren!) Omdat velen nooit komen, had ik nu ook vastgesteld wie wanneer wat moet doen. Nu, om 3 uur, toen ik hem ging halen, weigerde hij, zeggende omdat het verplicht is. Ik heb gezegd dat hij dus niet bereid is iets te leren en ben ook boos weggegaan. Het toen de andere CO, die nog poli deed, gevraagd of hij wilde komen, en mij en de studenten (die 4 student CO's) wilde vergezelen. Vervolgens heb ik met hun over het onderwerp gesproken; vaginaal bloedverlies.
Ik kan echt kokend kwaad worden op zo'n attitude .... eerst weken niets zeggen, en dan als puntje bij paaltje komt, gewoon weigeren. Al die presentaties zijn juist voor hun bedoeld!
Na de avondronde nog een tangverlossing gedaan, wilde eigenlijk een vacuum doen (je weet wel via zo'n cupje, dat is wat gebruikelijker en eleganter) maar ineens waren alle vacuums weg .... zelfs in de OK gezocht, daar een oude doos gevonden, maar die vacuum liet meteen los en hechte niet goed. Toen dus maar een tang gedaan (forcepsverlossing met een mooi woord). Net om 18.00 thuis, nog wat hout gehaald voor een shelter dat ik laat bouwen bij de barbeque (een wat vervallen constructie, maar nog wel bruikbaar). Afgelopen nacht is er een vrouw overleden die 's avonds binnengebracht werd met bloedbraken en shock. Had urgent twee bloedtransfusies besteld, maar wederom kon niemand van het lab gevonden worden.
Daar wil je eigenlijk dus geen woorden meer aan vuil maken, maar mensen overlijden gewoon omdat iemand 'ergens' tijdens zijn dienst zit te zuipen, of naar de hoeren gaat, of weet ik wat uitspookt!!!! Ontzettend triest.
Morgen is de District Board Meeting, waarin het quaterly report en het
verzoek tot verhoging van de fees worden besproken.
Misschien dat ik ook daar nog eens flink zal gaan mopperen over die CO's
(en wellicht ook over het tekort aan artsen in het ziekenhuis).
25 april
Hoewel niet meer ziek, nog wel steeds diarree, die zich steeds meldt door
een heftige buikkramp.
Gisteren mijn eerste echte succesje gehad, de District Health Board Meeting had plaats en heeft mijn voorstel voor verhoging van de medical fees geaccepteerd!! Nu rest ons slechts om de Permanent Secretary in te lichten en om toestemming te vragen.
Dit is eigenlijk wel een klein feestje waard, want het is zonder de steun van Luc gegaan, die toch overal (in al die commissies) een stevige vinger in de pap heeft, en geheel m'n eigen initiatief geweest (tot en met het printen van het voorstel, het uitzoeken van alle oude voorstellen, het naar voren brengen van de argumenten etc.)
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.