15 - 21 februari

15 februari

Heerlijke afrikaanse muziek opstaan, van Cheikh Lo, een pupil van Youssou N'Dour, in september gekocht in San Francisco. Vandaag weer een wat betere dag ... nu 5 weken achter de rug, morgen zit m'n dienstperiode van de afgelopen 3 weken (maar eigenlijk ook van de twee weken ervoor toen ik Luc assisteerde met 3 grote ok's) erop ... 3 weken continu werken, overdag tot 18.00 - 19.00, dan nog 's avonds of 's nachts eruit, en in de weekenden ook aardig wat uurtjes, 's ochtends 2 uur, 's middags 2-3 uur, dan 's avonds of 's nachts ook nog zo'n 2 uurtjes.

Zo iets essentieels als de namen van iedereen, verpleegkundigen en andere staf leren en onthouden, daar had ik nog geen tijd voor gehad (of genomen). Totdat gister een van de nurses klaagde dat ik zelfs na 5 weken hun namen nog niet kende. Ijverig begonnen, en het geeft me zowaar plezier nu eigenlijk te weten met wie ik allemaal samenwerk.

17 februari

Sinds vandaag is dan eindelijk de schilder aan de slag, hij heeft denk ik nog twee dagen nodig om het werk te klaren, en dan zijn m'n slaapkamer en de studeerkamer gereed voor inrichting. Alleen moeten de ramen in de slaapkamer vervangen worden, deze kunnen niet goed dicht, er komen dus steeds muggen binnen, en twee kunnen ook niet open. Met Brian heb ik nog niet gesproken, hij moest maandag naar een begrafenis, maar ik hoop deze week wel de offerte af te hebben en te kunnen zenden naar de Ambassade.

Sinds gister houd ik me aan de koffie en lunchpauzes en laat me niet meer overwerken. Vandaag is dat goed gelukt ... op de OPD heb ik gezegd dat iedereeen die wil klagen hierover, al hij of zij niet door mij gezien kan worden, maar naar het districts office moet gaan (immers, die zijn degene die maar een arts hebben aangesteld voor het ziekenhuis). Dat voelt goed!! 'T is immers eigenlijk niet mijn probleem. Verder om 17.00 als gepland naar huis gegaan. Lekker. Nu houden zo!!

19 februari

De twee kamers zijn nu volledig geverfd, ook de vloer, zodat ik nu niet bij de telefoon kan, en dus niet kan bellen, shit. Vanochtend, gisteravond en de avond ervoor ook al geprobeerd zonder succes. Of de lijn was bezet, of ik had verbinding maar de 'mailserver' kon weer niet gevonden worden, of de computer stopte zelf met bellen. Dus, jongen, je moet tot zaterdagavond wachten (het duurt 3 dagen voordat de vloerverf droog is), voor ik hier kan mailen of de telefoon kan opnemen (de telefoon staat in de slaapkamer).

Vanuit 't ziekenhuis geen 'stunt'-nieuwtjes, wel veel gesodemieter met doctor's orders die niet uitgevoerd worden, en klagende clinical officers.

20 februari

Vanmiddag ook onverwachts bezoek gehad van de regionale inspecteur voor de Gezondheidszorg. Ik wist van Luc dat hij zou langskomen en dat ze een health centre aan zouden doen, maar om 14.30, ik zat net een meeting voor om onze orders voor volgende week te kunnen voorbereiden, veel medicijnen zijn nu echt bijna out of stock, kwam Luc naar ons toe met het bericht dat de inspecteur heb ziekenhuis wil beoordelen. Een verademing om eens van een Zambiaan te horen wat er allemaal mis is in Kaoma District Hospital. En ook om te horen hoe het eigenlijk behoort te zijn (maar 't grote probleem naast motivatie en inzet is het geld ... we hebben geen eigen boekhouder, bankrekening en (echte) administrator, en zijn dus volledig afhankelijk van het districts health management team in deze. Morgenochtend wil hij nog de pharmacy en de patientenafdelingen zien, dus moet ik dan ook acte de presence geven (helaas, deel van m'n vrije weekend).

De twee kamers die nu geverfd zijn zien er mooi uit, als het huis er over een paar maanden klaar is ... is het een droomhuisje. De kosten, ci 5.000 gld schat ik, niet niks dus, nu maar hopen dat de Ambassade dat gaat vergoeden, he.

Christopher, de timmerman van het ziekenhuis is echt een toffe gozer, altijd in korte broek, met een verlopen shirtje, maar zeer behulpzaam. Heeft als eerste 3 planken in de lege kastin de slaapkamer gebouwd, gaat nu straks vanalles doen, muskietengaas van de veranda herstellen, keukenkastjes bouwen, muskietenramen maken, nog wat planken etc. Veel spullen moeten echter uit Lusaka komen, dus de lijst van spullen wordt langer en langer.

Er is nu een vogel (?) in de tuin die 'oewhoee' roept, een uil mogelijk. Laatst eentje voorbij zien vliegen hier. Het wemelt soms van de vogels hier ... ik heb nog geen vogelgids, en m'n verrekijker ligt nog in de doos. Nu roept 'ie 'oehoewhoe whoehoe'.

Zenya en Bobby beginnen nu ineens luid te blaffen, en te rennen. Ik denk dat Brian eraan komt, die belde net (hij woont hier tegenover), dat hij nog een offerte wil laten zien van de metselaars (voor het herstel van de scheuren en het ophogen van het dak van de schuur). Het zijn eigenlijk een stelletje afzetters (want ze vragen voor een relatief kleine klus een bedrag van rond de 700 gulden, en dat is alleen het arbeidsloon en nog niet eens het materiaal).

Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.