Vanmiddag ga ik nog prikken in een knie bij een kindje van ci. 4 jaar, die een zeer gezwollen knie en bovenbeen heeft, een 'septic arthritis'. Volgens m'n literatuur moet je dan als er pus in zit, het helemaal openleggen. Nog nooit gezien .... dus ik moet straks een beetje improviseren. Maar anders is de kans groot dat de knie en het been stijf worden.
En dan komen vanavond hier Rik Peeperkorn (sectorspecialis Gezondheid aan de ambassade) en Ivan Wolffers (bekend figuur in Nederland op het gebied van internationale gezondheidszorg, hij is getrouwd met Marion Bloem) en nog een derde aan. Afgelopen woensdag kwamen ze al even langs (10 minuten) op doorreis naar Mongu en Kalabo, om te vragen of ze hier zaterdagavond konden komen logeren. Voor mij is het wel leuk, Ivan Wolffers staat bekend om zijn kritische kijk op gezondheidszorg, en toen ik in Lusaka was was Rik Peeperkorn er niet, dus hij heeft mij ook nog niet kunnen inlichten over de rol van Nederland in de gezondheidszorg van Zambia.
Naomi en ik hebben gister eerst geprobeerd een brood te bakken, maar het rees onvoldoende, en vandaag opnieuw, nu met beter resultaat. Het brood dat je hier kan krijgen is eigenlijk niet om te eten. Verder wat lekkere worstjes, aardappels en een stukje kaas. Zodat ik wat minder eenzijdig eet.
Gisteren m'n fiets in elkaar gezet (alles was gedemonteerd, 't zadel, 't stuur), maar ik kan nog niet het fietspompje vinden, dus fietsen kan ik nog niet. Ook de printer even in gebruik genomen, en die werkt prima. Nu dus weer inpakken, omdat als de schilder gaat beginnen, hij eerst de studeer- en de slaapkamer moet doen, dan kan ik daar tenminste beginnen met inrichten. Ik heb ook nog geen kasten en planken, zodat alle kleren nog in geopende dozen zitten, nu wel met overal kakkerlakken (tja). Christopher, iemand die in het verleden en nu bij Luc en Anne 't een en ander met hout doet, heb ik gevraagd een aantal planken in elkaar te zetten, er is een soort inbouwkastruimte, maar de planken ontbreken. Hij gaat wellicht later ook de keuken inrichten (als het waterprobleem opgelost en het plafond vervangen is).
De tuin wordt steeds beter, er is ook een heuveltje in (een oude termietenheuvel naar het schijnt), die geheel begroeid was, maar nu 'geklaard' is. Lackwell en Stanley gaan er o.a. pompoenzaden planten. Pippi weet de honden goed van zich af te houden en heeft haar domain met de tuin uitgebreid, ze komt nu overal, maar kakkerlakken eten doet ze (tot nu toe ..) niet. Bobby heeft een flinke pussende oogontsteking en een geperforeerd abces naast het oor doorstaan, er is nu alleen nog een korst te zien. Hoewel ik de veterinair gevraagd had te komen kijken is hij uiteindelijk nooit geweest en heb ik Bobby zelf maar behandeld met antibiotica uit het ziekenhuis.
Afgelopen donderdagmiddag de eerste klinische les gehad ... deze was al drie keer uitgesteld o.a. omdat niemand was komen opdagen, maar de les was leuk en relevant. Gistermiddag kort gesproken over STD's met de clinical officers (sexual transmitted diseases) en de behandeling, dit mede naar aanleiding van het feit dat de juiste medicijnen eigenlijk niet aanwezig meer zijn, en hoe we dus tijdelijk de beste behandelingen kunnen geven. Nu, ik heb de verstrekking van 4 middelen waar we maar heel weinig van hebben aan banden gelegd, alleen met mijn goedkeuring mogen ze door de apotheek verstrekt worden, idem voor het maken van rontgenfoto's, want voor het minste of geringste werd dat gedaan, kortom een ongelovelijke verspilling van middelen en geld. Betekent dat de werklast voor mij dus wel nog groter is geworden. Moet dus nog maar zien of ik dat allemaal wel trekken kan.
Tussendoor op de bank gelegen, voelde me wat koortsig (toch geen malaria? iedereen krijgt hier rond deze tijd malaria), maar nu lijkt het weer wat beter te gaan. Brian op bezoek gehad, met de metselaars, om naar de scheuren te kijken. Morgen gaan ze de slaapkamer en studeerkamer doen, als het goed is komt de schilder ook. Dan kan ik eindelijk eens wat dozen uitpakken, en ook de piano (staat in de studeerkamer).
Het medische deel maakt op dit moment een groot deel van mijn tijdsinvulling uit. In Lusaka is het (enige) universiteitsziekenhuis, UTH (university teaching hosp) genaamd, dat naar het schijnt nog redelijk functioneert. Gisteren deed ik de ochtendronde met twee van de clinical officers in opleiding (we hebben er vier, soms als ze allemaal meelopen voel ik me als in een academisch ziekenhuis met de zaalvisite), ze hebben een driejarige opleiding en zijn in hun laatste halfjaar, ze doen een deel van het artsenwerk. Helaas zijn de maar liefst 7 clinical officers die we hier hebben erg slecht, maken veel fouten (echt fouten), en lopen de kantjes eraf op een na.
Maar goed, Kaoma is dus een beetje KTH, Kaoma Teaching Hosp, onder supervisie laat ik de studenten vanalles doen (curettages, ascitestap, prikken in een gewricht, klinische les geven (nu dan na 3 keer proberen gelukt, patientencasussen presenteren, probleempatienten (waar ik zelf niet uitkom) analyseren) en ik geloof dat ze het steeds meer naar hun zin hebben. Het schijnt dat voor dat ik kwam, ze bijna alleen op de OPD (poli) zaten, en onze eigen clinical officers dan niet meer te vinden waren (ach ja, je hebt wel eens belangrijker dingen overdag te doen) ook al behoorden die hen te superviseren. Ze volgen immers nog hun opleiding en mogen nog geen verantwoordelijkheid dragen (met die verantwoordelijkheid wordt vaak rondgestrooid ... zodat dingen dan op het bordje van de medical officer belanden (die kan immers wel overal verantwoordelijkheid voor dragen). Een beetje cynische opmerking misschien, maar gebaseerd op het verschijnsel dat iedereen maar alles op jouw bordje schuift (van formulieren invullen (met name de politieformulieren na een geweldsdelict (iedere dag wel 5 'slachtoffers'), roosterproblemen, afwezigheid van staf zonder bericht bijv. tijdens dienst (zo ontving Luc op zondag een briefje of hij maar de poli wilde gaan doen omdat de clinical officer niet kwam opdagen), de kwaaltjes en grotere kwalen van de staf). Deze week was er ook bijv. het probleem dat de lijken lagen te rotten in het mortuarium. Ze pasten niet meer in de koelbox en de nabestaanden van enkele lichamen kwamen om niet bekende redenen niet opdagen. Nu heeft de politie de inhoud van het huisje maar opgeruimd, omdat de stankoverlast met name op de ernaast liggende kinderafdeling niet meer te harden was.
Al zijn het maar kleine succesjes, een patient die overleeft, spullen die
toch gevonden worden, iets nieuws leren/doen, het slot dat zowaar deze week
op de deur van de theatre (operatiekamer) gezet is zodat er niets meer
gestolen kan worden, daar haal je voldoening uit.
11 februari
Het huis
De scheuren in de slaap- en studeerkamer zijn bijgewerkt, nu moet het dus
nog geverfd worden, dat gaat maandag a.s. gebeuren omdat het cement eerst
moest drogen en de schilder nog werk bij Luc en Anne had.
Deze week krijg ik de 'pro forma' van Brian met de totaalkosten voor de
verbouwing. Het blijkt dat de steunbalken boven de woonkamer en keuken
totaal verrot zijn, en ook vervangen moeten worden, dus niet alleen het
plafond (platen) zelf. Het zal dus wel een dure grap worden. Daarom heb ik
gezegd dat ik eerst de toestemming van de Ambassade binnen wil hebben.
Het werk
Dat blijft druk. Ik heb nog niet met Luc hierover opnieuw gesproken, hij
zit nu bij de sollicitatiegesprekken die in het kader van de 'delinkage'
gehouden worden ... iedereen die in dienst wil blijven na 1 april moet
solliciteren ... meer dan een week houdt het district health management
team gesprekken, daarna wil Luc met de supervisie van de health centers
beginnen. Dat lijkt allemaal niet zo goed samen te gaan met eventueel
werken in het ziekenhuis ...?
Vandaag mijn eerste sterilisatie gedaan middels een kleine onderbuiksoperatie (niet zoals in Ned. met een kijkoperatie (dat instrumentarium heb je hier niet) maar gewoon de buik dus openen en dan met een vinger de eileider proberen aan te halen en deze te onderbinden), en twee lymfklier biopsieen (verwijdering voor diagnostiek ... veelal bij mogelijke TB .. en dan vaak ook AIDS), nog een groot abces bij de heup van iemand geincideerd (vast ook AIDS) een placenta met de hand verwijderd (gemiddeld doe ik dat zo'n 2-3x per week) bij een late abortus (na 3-4 maanden ... veelal door syphilis), een overvolle poli gedaan, een de bekende wanorde-bestrijding op de afdelingen ... labspecimen niet afgenomen, uitslagen niet opgehaald, medicijnen niet gegeven. Het lijkt al wat te wennen, maar ik probeer toch kritisch te blijven.
Mezelf
Redelijk humeur, uiteraard wat moe. Slaap sinds gister maar in het
guesthouse, Pippi viel me eergisternacht nogal lastig, alsmaar dat gesnor
om en tegen me. En bovendien staat het bed nu in de eetkamer zonder
gordijnen. Gisteravond was ze nergens te bekennen, en vanochtend was het
eetbakje nog steeds leeg. Dus ik Naomi gevraagd, ze wist het niet, hoorde
Lackwell (gardener) ineens gepiep in de storehouse (naast 't eigenlijke
huis). Stanley had gister een nieuw slot op de deur gezet (die kon niet
meer op slot) en blijkbaar was Pippi naar binnen gekropen en opgesloten.
Naomi heeft vandaag voor de tweede keer brood gebakken, en zowaar 't ziet
er goed uit (alleen jammer dat het witmeel is). Gister heeft ze wat
aardappelpuree gemaakt ... zodat ik vanavond iets met aubergines (worden
soms aan huis verkocht) en gehakt ga maken (jaja, dat eten lijkt wat dat
betreft nogal europees!!).
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.