De afgelopen maanden zijn slopend geweest met alle problemen en tekorten. Al gedurende 7 maanden geen medicijnen van Medical Stores is niet te verkroppen. Steeds zijn er essentiala op. En de afgelopen weken zaten we zonder rontgenfoto's. Verder valt het me zwaar om altijd maar alleen Kaoma te trekken. De extra werkdruk door de vluchtelingen in Mayukwayukwa, niet zozeer het klinische maar vooral het papierwerk breekt ook op. Ondanks vele pogingen om extra steun te krijgen, wij krijgen geen geld voor alle vluchtelingen die we behandelen, ben ik daar nog niet in geslaagd.
Het contact met het DHO gaat me steeds moeilijker af, mede omdat ze weinig oog hebben voor de klinische zorg en wij het steeds maar weer moeten afleggen/afzien. Dat heeft ook de andere leden van het hosp. management gedemotiveerd. Bovendien stellen de DHMT's nooit wat voor, worden de echte problemen niet aldaar besproken maar eerder tijdens de wekelijkse DHO meetings.
Ik word zwaar depri van de financiele ellende waarin we zitten. Het budget voor de 3 ziekenhuizen is voor volgend jaar teruggedraaid van 38% naar 35% om het DHO meer financiele ruimte te kunnen geven (die zaten op 12% dit jaar en gaan weer naar 15%). We hebben berekend dat het budget voor KDH voor volgend jaar, na inflatiecorrectie, uitkomt op K40,274,787, ruim 40 miljoen. Dit is letterlijk een doodvonnis. Geen enkel ziekenhuis kan met zo'n budget draaien. Onze minimale vaste lasten per maand komen in orde van 6 a 7 miljoen. Nu al is onze schuld groter dan wat we het afgelopen jaar ontvingen. Feitelijk draaien we alleen nog maar dankzij de financiele injectie die vanuit NL komt .... al het onderhoud en de kosten van de auto (die 't om de haveklap begeeft) worden zo betaald. Het voelt alsof we de laatste stuiptrekkingen maken van een tergend trage verdrinkingsdood.
Deze pagina's worden door Herman Kuiper onderhouden.